اولین پرواز رسمی با سیستم کنترل پرواز FBL

در سال 2002 صنعت هوایی شاهد اولین هواگرد مجهز به سیستم کنترل پرواز مبتنی بر فیبر نوری بود. در این سال مرکز تحقیقات هوانوردی آلمان (DLR) سیستم مذکور را روی یک بالگرد EC135 پیاده سازی و آزمایش کرد. پرواز آزمایشی مذکور توسط دو تن از خلبانان و مهندسین یوروکوپتر انجام شد و در پایان آن‌ها از قابلیت‌های سیستم جدید شگفت‌زده شدند. این بالگرد علاوه بر FBL، به محرک‌های هوشمند، پردازنده‌های بسیار قدرتمند و سیستم نمایشگر قابل برنامه‌ریزی تجهیز شد که در در زمان خودش بی‌نظیر محسوب می‌شد.

برای انجام تحقیقات روی پروژه‌های کنترل پرواز، DLR یک پلتفرم با عنوان «شبیه‌ساز پرواز بالگرد» یا FHS توسعه داد. هدف اصلی از ساخت این پلتفرم، انجام آزمایش‌های مختلف برای دستیابی به فناوری‌های پیشرفته سیستم‌های کنترل پرواز بود که در نهایت باید به ساخت یک بالگرد با قابلیت پرواز 24 ساعته در تمامی شرایط آب‌وهوایی ختم می‌شد.

پلتفرم FHS دارای یک مانیتور بزرگ قابل‌‌ برنامه‌ریزی در سمت راست است که ‌می‌تواند حین پرواز نیز پیکر‌بندی شود. در سمت چپ پلتفرم از ابزارهای نمایش سنتی اطلاعات پرواز استفاده شده است. این چیدمان در کابین یک بالگرد این قابلیت را ایجاد می‌کند تا مهندسان بتوانند قوانین جدید کنترل، هدایت پرواز و مفاهیم نمایش دیجیتال اطلاعات روی یک نمایشگر یکپارچه را در شرایط کاملا واقعی و بدون داشتن ریسک انجام دهند.

سیستم کنترل تمام دیجیتال FHS را می‌توان شامل دو بخش دانست. بخش اول که به عنوان هسته سیستم نیز شناخته می‌شود شامل کامپیوتر پردازش سیگنال کنترل (CSPC) بوده که دارای 4 مسیر متفاوت برای هر محور کنترل پرواز است. این بخش همچنین شامل یک کامپیوتر رابط کابین و یک سیستم الکترونیکی کنترل محرک‌ها است. بخش دوم شامل کامپیوترها، حسگر‌ها و ذخیره‌کننده‌های اطلاعات می‌شود.

پلتفرم FHS که مرکز تحقیقات هوانوردی آلمان از آن برای انجام آزمایش‌های مربوط به فناوری‌های مدرن کنترل پرواز استفاده می‌کند.

در این مجموعه، سیستم کنترل پرواز FBL شامل یک کامپیوتر با افزونگی سطح 4 است که می‌تواند به راحتی معیارهای دقیق ایمنی تعریف شده از سوی اتحادیه هوانوردی اروپا را برآورده کند.