گزارش نمایشگاه هوایی پاریس

پنجاه‌و‌سومین نمایشگاه هوایی پاریس از 27 تا 31 خرداد ماه سال جاری در فرودگاه لوبورژه این شهر برگزار شد. این نمایشگاه را می‌توان بزرگترین رویداد هوایی جهان دانست که به‌صورت دوسالانه میزبان صنایع مختلف هوایی و فضایی است. نمایشگاه پاریس توسط SIAE (یکی از شرکت‌های زیر مجموعه انجمن صنعت هوافضای فرانسه) ساماندهی و برگزار می‌شود. در این گزارش قصد داریم مروری بر برخی از جدیدترین محصولات، خدمات و فناوری‌های مرتبط با اویونیک ارائه شده در نمایشگاه امسال پاریس داشته باشیم.

پاریس را می‌توان از قدیمی‌ترین برگزار‌کنندگان نمایشگاه‌های هوایی دانست. سال 1909 اولین دوره این نمایشگاه برگزار شد و به دنبال آن از سال 1949 فرودگاهی در شمال پاریس به‌صورت دوسالانه و منظم میزبان این رویداد مهم است. نمایشگاه پاریس در واقع یک گردهمایی تجاری بزرگ از بازیگران مختلف صنایع هوایی نظامی و غیرنظامی است که منجر به توافق، قراردادهای همکاری و همچنین خرید و فروش محصولات مرتبط می‌شود.

جدیدترین فناوری‌ها و یافته‌های علمی در صنایع هوایی و تجهیزات وابسته همچون موتور هواپیما، فناوری‌های ناوبری ماهواره‌ای، تجهیزات CNS، سیستم‌های کنترلی انواع هواگردها، تجهیزات کابین مسافران، سیستم‌های فرودگاهی، همچنین تجهیزات سلاح هواپیماهای نظامی و غیره توسط مجموعه گسترده‌ای از شرکت‌های سراسر جهان در این نمایشگاه ارائه می‌شود. علاوه بر این شرکت‌های ارائه دهنده خدمات هوایی از جمله تعمیر و نگهداری هواپیما، سرویس‌های داده، هندلینگ و غیره نیز حضوری فعال در نمایشگاه پاریس دارند.

در نمایشگاه امسال بیش از 2400 شرکت از 48 کشور جهان در فضایی به وسعت 125 هزار متر مربع به ارائه محصولات و خدمات خود پرداختند. حدود 140 فروند هواپیما و بالگرد که تعدادی از آن‌ها محصولات جدید محسوب می‌شوند در این نمایشگاه حضور داشتند. در طی 7 روز برگزاری بیش از 300 هزار بازدید کننده در نمایشگاه حضور یافتند که حدود 40 درصد از آن‌ها را افراد حرفه‌ای و شاغل در حوزه‌های هوایی تشکیل می‌دادند.

طبق قوانین هر دوره، امسال نیز 5 روز ابتدایی نمایشگاه مختص بازدید افراد حرفه‌ای و شخصیت‌های تجاری بود. در طی این روزها امکان حضور افراد کمتر از 16 سال در نمایشگاه وجود ندارد و سایر بازدیدکنندگان نیز هنگام ورود باید از طریق کارت‌های شناسایی و تجاری خود، مرتبط بودن زمینه‌های شغلی‌شان را با صنعت هوایی به اثبات برسانند. این محدودیت‌ها باعث می‌شود غرفه‌داران و بازدیدکنندگان بتوانند در محیطی آرام‌تر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. نکته جالب توجه در نمایشگاه امسال حضور چشم‌گیر استارت‌آپ‌ها بود. حدود 150 استارت‌آپ توانستند محصولات نوین خود را که بیشتر در حوزه تجهیزات هواپیماهای سبک و خدمات مرتبط با آن است را به بازدید‌کنندگان عرضه کنند.

در پایان نمایشگاه مسئولین برگزار‌کننده گزارش دادند که در طی این رویداد حدود 140 میلیارد دلار قرارداد خرید و همکاری بین شرکت‌های حاضر در نمایشگاه با یکدیگر و با بازدیدکنندگان به امضا رسیده است.

توسعه یک سیستم تشخیص هوشمند سیگنال جدید برای MQ-9

شرکت جنرال اتمیکز سازنده هواپیمای بدون سرنشین MQ-9 (Predator B) در جریان نمایشگاه پاریس اعلام کرد یک سیستم تشخیص هوشمند سیگنال (SIGINT) جدید را روی هواپیمای MQ-9 با موفقیت تست کرده است. این سیستم توسط شرکت L3 توسعه یافته و قرار است برای کاربردهای ISR روی هواپیمای کنترل از راه دور Predator B نصب و بهره‌برداری شود.

مدیر فروش شرکت L3 در مورد محصول جدید خود می‌گوید: «این سیستم قابلیت نصب روی یکی از بال‌های MQ-9 را داشته و می‌تواند در برابر تهدیدهای مدرن جمینگ، تیم عملیات را کمک کند. این محصول در طول 8 ماه توسعه یافته است و در اوایل سال 2019 مورد تست قرار گرفته است.»

سیستم جدید شرکت L3 قابلیت مانیتورینگ و جاسوسی سیگنال در بازه گسترده‌ای از باند فرکانسی (1 مگاهرتز تا بیش از 8 گیگاهرتز) را دارد و می‌تواند اطلاعات دریافتی را ذخیره و سیگنال‌های صوتی را به‌صورت بلادرنگ پخش کند.

ارائه سرویس‌های 5G برای ایرلاین‌های امریکایی

شرکت SmartSky که یکی از بزرگترین ارائه‌دهندگان سرویس‌های اینترنت در صنعت هوایی است، در نمایشگاه پاریس اعلام کرد قصد دارد با همکاری شرکت هانی‌ول سرویس 5G را به مشتریان ارائه دهد.

شرکت SmartSky پیش از این سرویس 4G LTE را با پهنای باند بالا در اختیار مشتریان خود قرار می‌داد. نکته حائز اهمیت در مورد SmartSky این است که سرویس مذکور را بر خلاف بسیاری از رقبای خود نه از طریق اتصال ماهواره‌ای، بلکه توسط ایستگاه‌های زمینی ایجاد می‌کند. خطوط هوایی طرف قرارداد با SmartSky می‌توانند اینترنت را در اختیار مسافرین قرار داده یا از آن برای عملیات‌های فنی هواپیما همچون نظارت بر عملکرد سیستم‌ها و موتور، دریافت لحظه‌ای اطلاعات مسیر پرواز و شرایط آب‌وهوایی آن و ارتباط با اپراتورهای تعمیر و نگهداری زمینی خود استفاده کنند.

حال SmartSky قصد دارد با همکاری هانی‌ول سرویس‌های پرسرعت 5G را در دسترس خطوط هوایی قرار دهد. در این پروژه هانی‌ول به عنوان نماینده فروش قانونی SmartSky، سرویس مذکور را به عنوان یک گزینه انتخابی به سرویس‌های اتصال حین پرواز (^[1]IFC) خود افزوده و خطوط هوایی استفاده کننده از IFC هانی‌ول می‌توانند از آن بهره‌مند شوند. تا پیش از این هانی‌ول سرویس اینترنت را با همکاری یک شرکت دیگر از طریق لینک ماهواره‌ای اینمارست برای IFC تهیه می‌کرد. در پروژه جدید یک یا دو آنتن در زیر سطح هواپیما نصب شده و از طریق یک ارتباط امن و غیر اشتراکی با ایستگاه‌های زمینی، سرویس 5G را فراهم می‌کنند. هانی‌ول اعلام کرده‌ است به زودی نرم‌افزار، سخت‌افزار و‌ برنامه‌های کاربردی متناسب با این سرویس را توسعه داده و در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهد.

برنامه‌ها و محصولات جدید شرکت یونیورسیال اویونیکز

شرکت یونیورسال اویونیکز در حین برگزاری نمایشگاه هوایی پاریس از سیستم دید مصنوعی (SVS^[2]) جدید خود رونمایی کرد. این سیستم جدید از یک رویکرد تعاملی برای دستیابی بیشتر به مفهوم «پرواز مبتنی بر چشم‌انداز» یا Fly-By-Sight بهره می‌برد.

یونیورسال اویونیکز یکی از زیر مجموعه‌های شرکت بزرگ البیت سیستمز محسوب می‌شود که بیشتر روی توسعه سیستم‌های کابین خلبان تمرکز دارد. این شرکت در سال‌های اخیر هزینه‌ زیادی را صرف توسعه سیستم‌های دید مصنوعی، نمایشگر‌های بالای سر (HUD) و همچنین نمایشگرهای نصب شونده روی کلاه خلبان کرده است. در واقع هدف این شرکت از سرمایه‌گذاری در این بخش، دستیابی بیشتر از بازار سیستم پیشرفته بینایی پرواز (EFVS^[3]) در حوزه هواپیماهای مسافری و نظامی است. در همین راستا، این شرکت اخیرا محصولی با عنوان ClearVision EFVS را برای نصب در هواپیماهای ایرباس 320 تولید کرده است که احتمالا از اوایل سال 2020 میلادی فرایند‌های ارتقاء این خانواده از هواپیماها به محصول جدید آغاز شود. همچنین در حین برگزاری نمایشگاه هوایی پاریس، مسئولین یونیورسال اویونیکز اعلام کردند قرار است به زودی اقدامات لازم برای دریافت گواهینامه نصب این محصول روی برخی از هواپیماهای ATR نیز انجام شود.

سیستم ClearVision EFVS شامل یک نمایشگر روی کلاه خلبان با نام SkyLens و یک نمایشگر بالای سر پیشرفته است. نمایشگر موجود روی SkyLens دارای شفافیت بالایی بوده و علائم و سمبل‌ها را با تفکیک‌پذیری زیاد ارائه می‌دهد. در واقع این کلاه ترکیبی از یک سیستم دید پیشرفته (EVS)، سیستم دید مصنوعی و سیستم دید ترکیبی (^[4]CVS) است. مجموعه این سیستم‌ها به خلبان در انجام یک پرواز امن با ایستایی بالا در تمام شرایط آب‌وهوایی شبانه‌روز کمک می‌کند.

یونیورسال اویونیکز همچنین در جریان برگزاری نمایشگاه پاریس اعلام کرد بروزرسانی‌هایی در نرم‌افزار سیستم نمایشگر InSight خود اعمال کرده است. سیستم InSight یک عرشه پرواز یکپارچه با قابلیت‌های نمایش نقشه‌های پیشرفته، نمودارهای الکترونیکی و همچنین کنترل رادیوهای هواپیما است.

در بروزرسانی جدید شرکت یونیورسال اویونیکز، ارتباط بین InSight و سیستم SkyLens یکپارچگی بیشتری دارد. در هواپیماهایی که این دو سیستم‌ به‌طور یکپارچه نصب شوند، خلبان می‌تواند به راحتی توسط کلاه SkyLens و تنها از طریق نگاه کردن به منو‌ی مورد نظر در نمایشگرهای InSight و بدون نیاز به حرکت دست، گزینه‌های خود را انتخاب و عرشه پرواز را کنترل کند. این فناوری باعث کاهش حجم کاری خلبان شده و به او اجازه می‌دهد مسیر پرواز، باند فرود و دیگر دستورات را در فازهای حیاتی فرود هواپیما بدون نیاز به کاهش تمرکز خود و به سادگی برنامه‌ریزی یا بروزرسانی کند.

سیستم دید مصنوعی در هر دو سامانه InSight و SkyLens داده‌ها و اطلاعات مشابهی را در اختیار خلبان قرار می‌دهند. بنابراین خلبان و کمک او می‌توانند متناسب بر هر فاز از پرواز خود، از نمایشگر مناسب استفاده کنند. مدیر ارشد شرکت یونیورسال اویونیکز در جریان نمایشگاه پاریس اعلام کرد در بروزرسانی‌های جدید، سیستم SVS در SkyLens به قابلیت‌های تعاملی جدید تجهیز شده است و از طریق آن خلبان می‌تواند گزینه‌های بیشتری از جمله باند فرود، نوع اپروچ انتخاب شده، نقطه مسیرها و غیره را با تنها نگاه کردن روی یک نمایش مجازی از مسیر پرواز تغییر دهد. وی همچنین اشاره کرد که ترکیب InSight و SkyLens نسل جدیدی از کابین خلبان را ارائه می‌دهد و اطلاعات ضروری پرواز در موقعیت‌های زمانی مهم و در مناسب‌ترین مکان برای خلبان نمایش داده می‌شود. این قابلیت‌ها موجب افزایش ایمنی هواپیما و گامی بلند به سوی پشتیبانی از پروازهایی با تنها یک خلبان خواهد بود.

یونیورسال اویونیک همچنین در نمایشگاه پاریس از نسل جدید سیستم‌های مدیریت پرواز (FMS) خود رونمایی کرد. این سیستم به‌صورت تعاملی و یکپارچه با ClearVision طراحی شده و i-FMS نام‌گذاری شده است. سیستم i-FMS مبتنی بر نرم‌افزار بوده و برای استفاده در معماری اویونیک ماژولار یکپارچه طراحی شده است. سیستم مدیریت پرواز جدید شرکت یونیورسال دارای یک رابط انسان-ماشین پیشرفته است که آن را با HUD و سیستم کلاه خلبان مرتبط می‌کند.

سیستم i-FMS به‌صورت ماژولار طراحی شده و برای استفاده در هر پلتفرم سازگار با استاندارد ARINC 653 آماده است. این ویژگی سبب می‌شود یکپارچه‌سازان سیستم‌‌های اویونیک بتوانند به راحتی برنامه‌های کاربردی خود را برای FMS توسعه دهند یا از برنامه‌های آماده تولید شده از سوی سایر شرکت‌ها برای آن استفاده کنند. رابط پیشرفته انسان- ماشین این سیستم مطابق با استاندارد ARINC 661 بوده و امکان ارتباط ساده بین خلبان و برنامه‌های روی FMS را ایجاد می‌کند. این ویژگی‌ها سبب می‌شود مشتریان بتوانند عرشه پرواز مد نظر خود را طراحی و پیاده‌سازی کنند. از سوی دیگر ساختار ماژولار i-FMS در بخش‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری باعث می‌شود کاربران بتوانند به راحتی در آینده سیستم را ارتقاء داده و آن را با نیازمندی‌های اعلام شده سازگار کنند.

محصولات جدید شرکت کورتیس‌رایت

شرکت کورتیس‌رایت به عنوان یکی از رهبران دنیای دیجیتال صنعت هوانوردی در نمایشگاه امسال پاریس محصولات مختلفی را معرفی کرد. از جمله جدیدترین محصولات این شرکت می‌توان به یک دستگاه ذخیره‌کننده داده‌های دیجیتال اشاره کرد. این دستگاه که با نام تجاری HSR40-CC به بازار عرضه خواهد شد اولین محصول در صنعت هوایی است که توانایی ذخیره داده‌های یک شبکه اترنت را به‌صورت دوکاناله با پهنای باند بالا دارد. دستگاه HSR40-CC به‌صورت کاملا rugged طراحی شده و می‌تواند داده‌هایی با قالب‌های UDP یا TCP/IP را از دو پورت 40GbE با نرخی بیشتر از 6 GB/s ذخیره کند.

این محصول کورتیس رایت توانایی ذخیره 48 ترابایت اطلاعات را داشته و برای استفاده در پلتفرم‌های ISR مناسب است. بخش حافظه دستگاه شامل دو کارت قابل جدا شدن است که امکان انتقال سریع داده‌ها را پس از انجام عملیات به ایستگاه زمینی فراهم می‌کند. قابلیت دیگر دستگاه مذکور امکان رمزگذاری اطلاعات است که برای آن روش AES با قالب 256 بیتی در نظر گرفته شده است. دستگاه HSR40-CC بر خلاف نسخه‌های قدیمی خود که از روش خنک‌سازی با هوا بهره‌ می‌بردند، از روش هدایت گرما روی صفحات خنک (conduction cooled) استفاده می‌کند.

یکی دیگر از محصولات کورتیس رایت که در نمایشگاه پاریس رو نمایی شد، دوربین فیلم‌برداری HDC-430-1 است. این دوربین قابلیت پشتیبانی از قالب فشرده‌سازی H.265 را داشته و سازگار با اترنت 100/1000BASE-T است. مسئولین کورتیس‌رایت معتقدند قابلیت‌های بالای این دوربین آن را برای استفاده در کاربردهای تست پرواز و نظارت بر کابین خلبان ایده‌آل می‌کند.

با توجه به محدودیت‌های پهنای باند اطلاعات در شبکه‌ سیستم‌های اویونیک هواپیما، دوربین HDC-430-1 از کُدک H.265 استفاده می‌کند که موجب کاهش حجم قابل توجه تصاویر نسبت به H.264 شده و پهنای باند کمتری را مصرف می‌کند. تصاویر خروجی این دوربین دارای تگ زمانی بوده و مطابق با استاندارد IEEE 1588 است. کیفیت تصاویر خروجی می‌تواند متناسب با نیاز کاربر 1080p، 720p یا SD با 60 فریم در ثانیه باشد.

علاوه بر محصولات عنوان شده، کورتیس‌رایت در حین برگزاری نمایشگاه پاریس از یک سیستم ارائه محیط مجازی برای بالگردها و یک کارت XMC برای تبدیل قالب‌های ویدئویی رو‌نمایی کرد. سیستم ارائه محیط مجازی با استفاده از چند حسگر نصب شده روی سطح یک بالگرد، آگاهی از وضعیت خلبان را افزایش داده و موجب افزایش ایمنی پروازهای یک بالگرد نظامی می‌شود. کارت مبدل ویدئو نیز با پشتیبانی از انواع فرمت‌های ویدئویی و سرعت تبدیل بالا، یک گزینه مناسب برای استفاده در انواع پلتفرم‌های سرنشین‌دار و بدون سرنشین است.

رونمایی از Hermes 45

شرکت اسرائیلی البیت در نمایشگاه پاریس از هواپیمای بدون سرنشین جدید خود با نام هرمس 45 رونمایی کرد. این پلتفرم تاکتیکی کوچک برای انجام عملیات‌های دریایی و زمینی طراحی شده است و توانایی اجرای ماموریت‌هایی با برد زیاد و حمل محموله را دارد. هدف اصلی شرکت البیت از توسعه این پلتفرم بهره‌گیری برای انجام ماموریت‌های جاسوسی، تجسس، هدف‌یابی و شناسایی (ISTAR) است که نیازمند مداومت پروازی زیاد هستند.

پهپاد هرمس 45 می‌تواند عملیات‌های ISR و جنگ الکترونیک را با برد 200 کیلومتر در صورت دید مستقیم و  برد بیشتر در صورت استفاده از لینک‌های ماهواره‌ای را با مداومت پروازی حدود 22 ساعت انجام دهد. بخش محفظه نصب محموله این پهپاد از تجهیزاتی با وزن بیش از 20 کیلوگرم شامل حسگرهای الکترونوری/مادون قرمز، رادارهای دریایی، سامانه‌های جاسوسی سیگنال، جاسوسی مخابرات، تجهیزات رله مخابراتی VHF/UHF و غیره پشتیبانی می‌کند.

پهپاد هرمس 45 می‌تواند از پلتفرم‌های زمینی و دریایی پرتاب شود و یک سیستم بازیابی خودکار به این هواپیما در فرود امن روی سطح کوچک (بدون نیاز به باند فرود) کمک می‌کند. فرایند بازیابی و پرتاب مجدد این پهپاد کمتر از 30 دقیقه زمان نیاز دارد. این پرنده 30 کیلوگرمی دارای لینک‌های داده دیجیتال VHF، UHF و ماهواره‌ای با افزونگی دوگانه است. فاصله انتهای دو بال هرمس 45 از یکدیگر حدود 5 متر بوده و می‌تواند تا ارتفاع 18 هزار پا از سطح دریا پرواز کند.

رادار الکترونوری شرکت رافائل

در حال حاضر نظارت بر هواپیماها در دنیای عمومی و نظامی وابسته به سیستم‌های راداری است. پیشرفت‌های اخیر در حوزه جمینگ و فریب، قابلیت اطمینان سامانه‌های راداری فعلی را کاهش داده است. علاوه بر این کاهش سطح مقطع راداری پلتفرم‌ها و پرواز در ارتفاع و سرعت کم این چالش را دوچندان کرده است.

شرکت رافائل برای مقابله با این چالش یک سیستم نظارتی الکترونوری غیرفعال و غیرقابل جمینگ را ارائه داده است. این سیستم با استفاده از حسگرهای مادون قرمز موج متوسط و کوتاه در کنار حسگرهای نور مرئی، امکان نظارت کامل بر یک ناحیه مشخص با شعاع یک تا چند ده کیلومتر را فراهم می‌کند. استفاده از حسگرهای الکترونوری با حساسیت بالا می‌تواند برخی از چالش‌های رایج در رادارهای نظارتی همچون نویز پس‌زمینه (Background Clutter)، ناهنجاری‌های چند مسیری و همچنین ناتوانی در تشخیص اهداف با سطح مقطع کم مثل پهپادهای کوچک را رفع کند.

در حال حاضر این سیستم که با نام Sky Spotter شناخته می‌شود در رژیم اشغالگر قدس به عنوان بخشی از شبکه نظارتی در هر دو بخش نظامی و غیر نظامی اجرایی شده است. این سیستم می‌تواند به عنوان یک سامانه نظارتی ثابت همچون رادارهای منطقه‌ای، به عنوان یک سامانه برای پشتیبانی از یک حفره بدون پوشش (Gap area) یا به عنوان یک سامانه برای راه‌اندازی سریع و موقت نظارت بر حریم هوایی استفاده شود. در واقع می‌توان گفت سیستم Sky Spotter برای نواحی با حساسیت بالا و نیاز به تفکیک‌پذیری زیاد مناسب است. از مهم‌ترین برنامه‌های کاربردی این سیستم می‌توان به حوزه‌های دفاع هوایی و ماموریت‌های ضد UAV اشاره کرد.

این سیستم شامل یک مجموعه حسگر است که به یک زاویه ثابت با وسعت دید زیاد خیره شده‌اند. بخش پردازنده داخل دستگاه قرار داشته و توانایی شناسایی و ردگیری چند هدف را به‌طور همزمان دارد. با توجه به نیاز برای پوشش‌دهی کلی منطقه و ایجاد یک محیط شبکه‌ای، تعداد حسگرهای سیستم‌ها می‌تواند افزایش یابد. شرکت رافائل در نمایشگاه پاریس آخرین نسخه از این سامانه نظارتی را به نمایش گذاشت.

تجهیز تایفون به سیستم جنگ الکترونیک جدید

مدیر شرکت لئوناردو در نمایشگاه پاریس سیستم جنگ الکترونیک جدید طراحی شده برای جنگنده یوروفایتر تایفون را معرفی کرد. لئوناردو این سیستم معماری باز و قابل برنامه‌ریزی را digital stealth نام‌‌گذاری کرده است. این سیستم قابلیت‌های مخفی‌کاری تایفون را به‌طور چشم‌گیری افزایش خواهد داد. طبق گفته مدیر لئوناردو، سیستم جدید توانایی زیادی در تشخیص سیگنال‌های رادیویی و لیزری دشمن و همچنین موشک‌های شلیک شده به سمت هواپیما را دارد. برنامه‌های نرم‌افزاری زیادی برای عملیات‌های ضد شناسایی و ضد-ضد شناسایی در آن وجود دارد. علاوه بر این کاربران تایفون می‌توانند برنامه‌های مورد نظر خود را مطابق با سامانه‌های دفاعی و تهاجمی دشمن توسعه و روی آن بارگذاری کنند.

توافق برای ساخت یک سامانه هشدار اولیه هوایی

شرکت‌ التا سیستمز اعلام کرد قصد دارد با همکاری امبرائر یک سامانه هشدار اولیه هوایی (AEW^[5]) برای نسخه‌های مختلف جت تجاری Praetor 600 توسعه دهد. هدف از این همکاری توسعه یک AEW ارزان قیمت برای ارائه به کشورهایی با بودجه دفاعی کم است.

براساس این توافق، امبرائر وظیفه ایجاد تغییرات لازم در جت P600، توسعه پشتیبانی‌های زمینی و همچنین بازاریابی را دارد. از طرف دیگر التا سیستمز وظیفه ساخت بخش‌های الکترونیک شامل یک رادار آرایه‌ای با اسکن الکترونیکی (AESA^[6]) در باند S، یک سیستم جاسوسی سیگنال و سایر تجهیزات الکترونیک مورد نیاز را بر عهده خواهد داشت. بر این اساس التا سیستمز باید یک رادار AESA نسل چهارم شامل مجموعه‌ای از ماژول رادار که به‌طور فشرده و به شکل چیدمان کاشی در کنار هم قرار گرفته‌اند، تولید کند. تفاوت عمده این رادار با سایر نسخه‌های ساخته شده توسط التا سیستمز، پوشش 240 درجه‌ای آن نسبت به پوشش 360 درجه در دیگر نمونه‌ها است.

التا سیستمز اعلام‌ کرده است این سامانه راداری را تنها به کشورهای خاصی ارائه خواهد داد و مشتریان از سایر کشورها باید نمونه‌های دیگر تولیدی این شرکت را خریداری کنند.

استفاده از UAV برای نظارت بر حریم‌های دریایی اروپا

آژانس ایمنی دریایی اروپا قصد دارد مزایای استفاده از UAVها در پشتیبانی امنیتی و عملیات‌های علمی اجرایی داخل حریم‌های دریایی تحت نظرش را مورد بررسی قرار دهد. این تصمیم به دنبال درخواست چند کشور اتحادیه اروپا برای استفاده از چنین سرویس‌هایی اتخاذ شده است.

در همین راستا آژانس ایمنی دریایی اروپا چند نوع UAV که برای عملیات‌های نظارت دریایی همچون مهاجرت‌های غیرقانونی، انتشار و گسترش آلودگی‌ها و همچنین شناسایی فعالیت‌های غیرقانونی توسعه‌ یافته‌اند را مورد بررسی قرار داده است. در نمایشگاه پاریس نمایندگان این آژانس اعلام کردند در حال حاضر دو پلتفرم را برای این هدف انتخاب کرده‌اند. اولین مورد یک پهپاد بال متحرک به نام V-200 ساخت شرکت Skeldar است. این پرنده دارای قابلیت نشست و برخاست خودکار بوده و مرکز کنترل آن می‌تواند روی کشتی یا در یک خودرو تعبیه شود. بخش محموله در این پرنده ماژولار طراحی شده و امکان نصب تجهیزاتی مثل نشانگر لیزری، اندازه‌گیر فاصله، حسگرهای مادون‌قرمز/ الکترونوری و و همچنین سامانه‌های جاسوسی سیگنال در آن وجود دارد.

 

پلتفرم دیگر مد نظر آژانس ایمنی دریایی اروپا، پهپاد بال ثابت هرمس 900 است. این پرنده توانایی پرواز در ارتفاع بیشتری نسبت به V-200 بوده و محدوده وسیع‌تری را پوشش می‌دهد. پهپاد هرمس 900 توانایی 30 ساعت پرواز مداوم را داشته و می‌تواند تا 300 کیلوگرم محموله را حمل کند. گزینه‌های فعلی قابل انتخاب به عنوان محموله در این پهپاد شامل حسگرهای مادون‌قرمز/ الکترونوری، رادار روزنه مصنوعی، سامانه تشخیص اهداف متحرک زمینی، سامانه جنگ الکترونیک، حسگرهای فراطیفی و سامانه‌های جاسوسی سیگنال است.

 

در حال حاضر آژانس ایمنی دریایی اروپا چند مورد از این پلتفرم‌ها را در اختیار برخی از کشورهای عضو قرارداد داده است تا عملکرد آن‌ها را مورد ارزیابی قرار دهند.

نسخه جدید SpyRanger

تالس در نمایشگاه پاریس اعلام کرد در حال توسعه نسخه جدیدی از هواپیمای بدون سرنشین SpyRanger است. نمونه قبلی این پرنده با نام SpyRanger 330 بود که دارای مداومت پرواز 3 ساعت در شعاع 30 کیلومتر است (در نسخه شماره 31 مجله اویونیک به‌طور کامل ویژگی‌های این هواپیمای کوچک تشریح شد). حال تالس طراحی نمونه توسعه‌ یافته‌ از این هواپیما با نام SpyRanger 550 است. نسخه جدید توانایی 5 ساعت پرواز مداوم در شعاع 50 کیلومتر را خواهد داشت.

طبق اعلام تالس، این شرکت قصد دارد نسبت به نمونه قبلی حداکثر وزن پرنده در هنگام برخاست را از 15 به 25 کیلوگرم افزایش دهد. از سایر تفاوت‌های بین دو نسخه SpyRanger می‌توان به افزایش باتری‌ها از یک به دو بسته اشاره کرد. با این حال تغییر چندانی در حداکثر سرعت پرنده (90 کیلومتر در ساعت) ایجاد نخواهد شد. همانند نسخه قبلی، در این نمونه نیز زمان آماده‌سازی برای پرتاب هواپیما حدود 20 دقیقه است. ایستگاه کنترل زمینی خانواده SpyRanger شامل یک آنتن و یک لپ‌تاپ ویژه است که به راحتی قابل حمل هستند.

نسخه جدید این هواپیما در موقعیت‌های نبرد توانایی دریافت دستورات سطح بالا برای کمک در مانورهای غیرمستقیم را داراست. همچنین از این هواپیما می‌توان برای پشتیبانی نیروهای ویژه، رله مخابراتی، گشت مرزی و حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی استفاده کرد. پلتفرم SpyRanger 550 به حسگر پیشرفته مادون‌قرمز/ الکترونوری، اشاره‌گر لیزری، پایدارساز سه محوره از نوع ژایرو و سیستم پردازش سیگنال برای ردگیری اهداف متحرک تجهیز خواهد شد.

بکارگیری هوش مصنوعی برای تعمیر و نگهداری CV-22

وزارت دفاع ایالات متحده اعلام کرد قصد دارد با همکاری شرکت رایتئون از فناوری هوش مصنوعی (AI) برای هوشمندسازی فرایند‌های تعمیر ناوگان CV-22 استفاده کند. این پلتفرم یک تیلت‌روتور دو ملخه نظامی است که نیروی هوایی ایالات متحده از آن برای حمل تجهیزات یا نیروهای نظامی استفاده می‌کند.

در نسخه‌های شماره 25، 26 و 31 مجله به‌طور کامل در مورد ورود فناوری هوش مصنوعی به صنعت هوایی و به‌خصوص بخش تعمیرونگهداری هواپیما پرداختیم. با این حال باید اشاره کرد بیشتر فعالیت‌های انجام شده در این زمینه مربوط به حوزه‌های غیرنظامی بوده است. می‌توان گفت همکاری وزارت دفاع ایالات متحده و رایتئون از اولین گام‌های ورود این فناوری به حوزه تعمیرونگهداری نظامی است.

استفاده از داده‌های مربوط به عملکرد اجزا و سیستم‌های هواگرد برای تشخیص زمان مناسب یک عملیات تعمیر می‌تواند نسبت به برنامه‌های زمان‌بندی تعمیرونگهداری، مقدار زمان‌های غیرعملیاتی بودن پلتفرم را کاهش دهد. در این روش هوش مصنوعی با بررسی داده‌های مربوط به عملکرد و کارایی هر جزء از هواگرد، احتمال بروز خرابی در آن را بررسی می‌کند و در صورت وجود این احتمال، پرسنل تعمیرونگهداری را آگاه می‌کند.

وزارت دفاع قصد دارد در مرحله اول این فناوری را برای استفاده در پلتفرم CV-22 مورد بررسی قرار داده و در ادامه از آن برای تعداد بیشتری از ناوگان دریایی و هوایی ایالات متحده استفاده کند.

انتخاب مجموعه اویونیک FlytX برای بالگرد H160M

شرکت تالس در نمایشگاه پاریس و در جریان معرفی مجموعه سیستم اویونیک FlytX اعلام کرد ایرباس به عنوان اولین مشتری این محصول قصد دارد از آن در بالگرد تحت توسعه H160M استفاده کند.

همچنین تالس در نمایشگاه پاریس برای اولین‌بار نسخه‌ غیرنظامی این محصول را نیز به نمایش گذاشت، اما پیش‌بینی می‌شود گواهی‌نامه‌های استفاده از آن در سال 2022 تهیه شود. در حال حاضر تالس قصد دارد بهینه‌سازی‌های لازم برای استفاده از این مجموعه اویونیک را برای نصب در بالگرد نظامی H160M انجام دهد.

آقای لاپیرونی مدیر فروش شرکت تالس در مورد این محصول جدید گفت: «FlytX نقطه اوج فعالیت‌های قبلی تالس در برنامه اویونیک 2020 خود است. هدف از توسعه این پلتفرم ایجاد یک تغییر اساسی در سیستم‌های کابین بالگردهای نظامی و تجاری بود. نتیجه حاصل از این تلاش تنها یک عرشه پرواز با تعداد زیادی از نمایشگرهای لمسی نیست، بلکه این مجموعه دارای رابط‌های منحصربه‌فردی است که علاوه بر بصری‌تر کردن عملیات‌های روی سیستم‌های اویونیک، قابلیت‌های هوش مصنوعی را برای کمک به خلبانان به ویژه در شرایطی با حجم کاری زیاد، در دسترس قرار می‌دهد.»

وی همچنین توضیح داد FlytX بر اساس چهار ستون کلیدی توسعه یافته است؛ اولین مورد، انتقال هر چه بیشتر سخت‌افزارهای محاسباتی داخل نمایشگرها به جای اتصال هر نمایشگر از طریق ارتباطات کابلی به سخت‌افزار مربوطه در مخزن تجهیزات اویونیک است. این مسئله باعث کاهش اندازه، وزن و مصرف انرژی به مقدار 30 تا 40 درصد نسبت به پیکر‌بندی‌های اویونیک قدیمی می‌شود. مورد بعدی تمرکز بر طراحی با محوریت خدمه پرواز است. این باعث کاهش حجم کاری خلبانان، نیاز کمتر به آموزش و همچنین بهبود در آگاهی وضعیتی پرواز می‌شود. برای این کار ما دقت کرده‌ایم که اطلاعات صحیح در زمان مناسب ارائه شود.

سومین ستون کلیدی در طراحی FlytX امکان سفارشی‌سازی محصول است. این بدان معناست که کارخانه سازنده هواپیما یا بالگرد آزادی عمل بیشتری در انتخاب وضعیت ظاهری و عملکردی مجموعه اویونیک در کابین خلبان خواهد داشت. تالس مجموعه‌ای از ابزار را در اختیار مشتری قرار می‌دهد تا آن‌ها بتوانند FlytX را متناسب با طرح خود شخصی‌سازی کنند. یک عنصر کلیدی در رسیدن به این هدف، فناوری تایید شده اویونیک ماژولار یکپارچه (IMA) تالس بوده است.  تالس با بهره‌گیری از این فناوری در طراحی FlyxT به سازندگان هواپیما و بالگردها اجازه می‌دهد تا اویونیک را بدون تاثیرگذاری در گواهینامه‌های سیستم مرکزی، اصلاح کنند. علاوه بر این معماری ماژولار FlyxT به شرکت‌های ثالث اجازه می‌دهد برنامه‌های کاربردی خود را در پارتیشن‌های نرم‌افزاری جداگانه و بدون نیاز به سخت‌افزار اضافی روی آن اجرا کنند.

و در نهایت چهارمین مورد اساسی در طراحی این مجموعه اویونیک، قابلیت اتصال به دنیای بیرون است. اویونیک FlyxT این امکان را فراهم می‌کند تا خلبانان یا خدمه زمینی در محیطی امن و به دور از تهدیدهای سایبری، از محصولات تجاری همچون تبلت‌ها برای اجرای برنامه‌های کاربردی هوانوردی استفاده کنند.

یک ویژگی منحصربه‌فرد دیگر FlytX اپلیکیشن «دستیار مجازی» است که از فناوری هوش مصنوعی بهره‌ می‌برد. این اپلیکیشن با مرور مکالمات بین خلبان و کاربر مرکز کنترل ترافیک هوایی، درخواست تغییر در فرکانس‌های ارتباطی را تشخیص داده و بلافاصله با قراردادن یک پنجره کوچک در یکی از نمایشگرها به خلبان اجازه می‌دهد با تنها یک لمس، فرکانس یا فرکانس‌های مذکور روی رادیوها تنظیم شوند. یکی دیگر از قابلیت‌های این برنامه توانایی آن در تشخیص اعلام مسیر پروازی جدید از سوی کاربر مرکز کنترل و نمایش سریع این مسیر روی نمایشگر نقشه متحرک است. هوش مصنوعی در این برنامه فراتر از این‌ها بوده و با تحلیل سریع شرایط آب‌وهوایی در مسیر پیشنهادی یا برنامه‌ریزی شده، می‌تواند مسیرهای جایگزین بهتر را به عنوان یک گزینه انتخابی در دسترس خلبان قرار دهد.

مجموعه اویونیک FlytX از یک سیستم مدیریت پرواز (FMS) مبتنی بر نرم‌افزار بهره می‌برد که فرصت‌های جدیدی را برای رابط انسان- ماشین در ساده‌سازی ارتباط FMS با فناوری‌های جدید ایجاد می‌کند.

تالس صفحه نمایش‌های لمسی FlytX و همچنین شبیه‌سازهای 6 محوره را برای مدت زیادی در پرواز مورد آزمایش قرار داده است تا اطمینان حاصل شود که خلبانان می‌توانند این نمایشگرها با فناوری لمسی را در شرایط پیچیده پرواز کنترل کنند. تالس چهار نمایشگر 15 اینچی را در نسخه به نمایش ‌گذاشته شده در پاریس گنجانده است و اعلام کرد این ساختار برای هواپیماهای بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد و در پلتفرم‌های کوچک، از نمایشگرهای 10 اینچی استفاده خواهد شد. تالس همچنین اعلام کرد در حال بررسی امکان بکارگیری از FlytX در بالگرد Tiger Mk.3 است.

معرفی نسل جدید سیستم هشدار تهدید توسط لئوناردو

شرکت لئوناردو در نمایشگاه امسال پاریس یک سیستم مادون قرمز چند روزنه‌ای (^[7]MAIR) برای شناسایی و ردگیری تهدیدهایی همچون موشک‌ را معرفی کرد. سیستم MAIR با استفاده از روش روزنه‌های توزیع شده می‌تواند نزدیک شدن موشک یا زیرساخت‌های آتش دشمن را هشدار دهد. این سیستم می‌تواند روی جنگنده‌ها، بالگردها، هواپیماهای ترابری، جت‌های تجاری و هواپیماهای بدون سرنشین نصب و راه‌اندازی شود.

سیستم MAIR با استفاده از چند دوربین مادون قرمز با تفکیک‌پذیری بالا که دور یک هواپیما نصب شده‌اند، یک پوشش کروی برای شناسایی تهدیدها فراهم می‌کند. این سیستم در چند ماه گذشته روی یک بالگرد تست شده و نتایج نشان‌دهنده قدرت زیاد آن در شناسایی و هشدار سریع نزدیک شدن موشک‌ حتی در محیط‌هایی با نویز محیطی زیاد بوده است.

فرستنده/گیرنده ستکام با قابلیت‌های منحصربه‌فرد

شرکت اویونیکا در نمایشگاه پاریس اعلام کرد یک ترمینال (فرستنده/‌گیرنده) ستکام جدید توسعه داده است که علاوه بر امکان اتصال به شبکه SwiftBroadband اینمارست (این شبکه در نسخه شماره 23 مجله به‌طور کامل تشریح شد)، توانایی ارتباط با مخابرات ماهواره‌‌ای ایریدیوم را نیز دارد. با توجه به اعلام شرکت سازنده، این دستگاه می‌تواند به بلاک 1 شبکه ایریدیوم با سرعت 2400 بیت بر ثانیه و شبکه SwiftBroadband با سرعت 300 کیلوبیت بر ثانیه متصل شود.

اویونیکا در توضیح ویژگی‌های این دستگاه اعلام کرد امکان اتصال به دو شبکه ماهواره‌ای می‌تواند ارتباطات مبتنی بر HF در نواحی قطبی و روی اقیانوس‌ها را به‌طور کامل حذف ‌کند. مزیت دیگر این محصول امکان نصب آن در فاصله نزدیک با آنتن هواپیما است. در این شرایط ترمینال از طریق یک کابل اترنت سبک به دستگاه رابط هواپیما در بخش اویونیک متصل می‌شود. این پیکر‌بندی در نصب، می‌تواند وزن مجموعه سیستم را به حداقل رسانده و فرآیند را‌ه‌اندازی آن را ساده کند.

نگاهی به آینده F-35

در سال‌های اخیر بحث‌های گوناگونی پیرامون موفقیت یا عدم موفقیت پروژه ساخت پر هزینه‌ترین جنگنده حال حاضر دنیا یعنی F-35 شده است. منتقدان پروژه با استناد به هزینه‌های بسیار بالای توسعه، ساخت، نگهداری و هر ساعت پرواز این جنگنده نسبت به سایر هواپیماهای نظامی، آن را یک پروژه شکست خورده می‌دانند. اما از سوی دیگر موافقان انجام پروژه معتقدند مسیر انجام پروژه همراه با دستیابی به فناوری‌های بسیار پیشرفته‌ای بوده است که ایالات متحده و همکارانش در توسعه F-35 می‌توانند از آن در حوزه‌های مختلف هوایی و فضایی استفاده کنند. آن‌ها همچنین تاکید دارند که با برنامه‌های آینده، می‌توان هزینه‌های هر ساعت پرواز F-35 را به مقدار قابل قبولی کاهش داد.

با توجه به اعلام اداره مدیریت پروژه، هزینه‌ هر ساعت پرواز جنگنده F-35A در سال گذشته میلادی حدود 44 هزار دلار بوده است. سخنگوی این اداره در نمایشگاه پاریس اعلام کرد قصد دارند این عدد را تا سال 2025 به 25 هزار دلار کاهش دهد. این عدد در مقایسه با هزینه هر ساعت پرواز F-16C/D (حدود 25.5 هزار دلار) قابل قبول خواهد بود. این در حالی است که اداره تحلیل هزینه‌ها و ارزیابی برنامه در پنتاگون، دستیابی به این عدد را مشکل و زمان‌بر می‌داند.

از منظر فناوری‌ها، لاکهیدمارتین و شرکای صنعتی‌اش برنامه‌های بهبود قابلیت‌ها و توانایی‌های F-35 را ادامه‌ می‌دهند. آن‌ها قصد دارند با تکیه بر 200 هزار ساعت پرواز انجام شده با نسخه‌های مختلف F-35، ویژگی‌های این جنگنده را متناسب با نیازمندی مشتریان ارتقاء دهند. شرکت اعلام کرده تا چند هفته آینده، نرم‌افزار پروفایل پرواز عملیاتی (OFP) را با سیستم خودکار اجتناب از برخورد با موانع زمینی (AutoGCAS) یکپارچه خواهد کرد. با این حال بخش عمده‌ای از تغییرات و ارتقاء‌ها در اویونیک F-35 به عنوان بخشی از برنامه بروزرسانی فناوری‌ها (TR3^[8]) در این هواپیما اجرا خواهند شد. برنامه TR3 شامل یک پردازنده مرکزی با توان محاسباتی بیشتر، یک واحد حافظه و یک نمایشگر جدید برای کابین با عرض زیاد است. سخت‌افزار مورد نظر برای TR3 احتمالا در نسخه شماره 15 از جنگنده F-35 که در سال 2023 ساخته می‌شود، استفاده خواهد شد. این سخت‌‌افزار همچنین می‌تواند برای بیشتر نسخه‌های قبلی از این هواپیما در مدت 2 هفته نصب و راه‌اندازی شود.

برنامه TR3 توانایی پشتیبانی از طیف وسیعی سلاح و محموله‌های جدید را خواهد داشت. در همین راستا لاکهید مارتین قصد دارد تعداد موشک‌های هوا‌-به-هوا از نوع AMRAAM را از 4 به 6 مورد برساند. از دیگر سلاح‌های مورد نظر لاکهیدمارتین برای F-35 در نرم‌افزار بلوک 4 می‌توان به سلاح ضد کشتی JSOW-C1، بمب‌های SDB II، موشک‌های هوا-به-زمین SPEAR، موشک‌های هوا-به-هوا از نوع Meteor و ASRAAM و همچنین سلاح ضد رادار AARGM-ER اشاره کرد. علاوه‌ بر موضوع سلاح، این برنامه تغییرات زیادی در نقش F-35 به عنوان جمع‌آوری کننده اطلاعات برای سایر پلتفرم‌های دوست در میدان نبرد ایجاد خواهد کرد.

برخی از مشتریان F-35 تمایل به افزایش برد عملیاتی آن داشته‌اند و از این رو لاکهیدمارتین اعلام کرد قصد دارد امکان افزودن یک تانکر سوخت به بال‌های جنگنده را مورد بررسی قرار دهد. طبق اعلام شرکت مطالعات نشان داده است که افزودن این تانکر 600 گالنی می‌تواند تا 40 درصد برد عملیاتی F-35 که در حال حاضر حدود 1200 ناتیکال مایل است را افزایش دهد.

ترکیه به دنبال ساخت جنگنده نسل آینده

از چند ماه گذشته زمزمه‌های کنار گذاشتن ترکیه از پروژه مشترک F-35 و عدم تحویل این جنگنده به ترکیه از سوی مقامات نظامی ایالات متحده به گوش می‌رسید. در همین راستا ترکیه در نمایشگاه پاریس از ماکت جنگنده نسل آینده خود با نام TF-X رو‌نمایی کرد.

آقای کوتیل مدیرعامل شرکت پیمانکار ساخت TF-X در ترکیه می‌گوید: «ما به ملت‌‌مان قول داده‌ایم که این هواپیما بهترین جنگنده در سطح اروپا باشد. همچنین ما امیدواریم این محصول یک گزینه مناسب برای متحدان اروپایی‌مان باشد.» با توجه به گفته‌های آقای کوتیل، تجربیات شرکتشان در برنامه‌های دفاعی بین‌المللی مشترک همچون A400M و F-35 نشان‌ می‌دهد که توانایی ساخت یک جنگنده پیشرفته جدید توسط صنایع هوایی ترکیه وجود دارد. وی اشاره کرد که اولین پرواز TF-X برای سال 2025 برنامه‌ریزی شده است و این کشور قصد دارد هواپیما را از سال 2028 عملیاتی کند.

طبق اطلاعات منتشر شده، انگلیس طی توافق‌نامه‌های به امضا رسیده در سال 2017، ترکیه را در ساخت این جنگنده همراهی خواهد کرد. بر این اساس شرکت BAE Systems در بخش طراحی هواپیما کمک خواهد کرد و شرکت رولز-رویس با ایجاد یک تیم مشترک با شرکت Kale ترکیه، روی توسعه یک موتور بومی کار خواهند کرد. با این حال در اوایل سال جاری اعلام شده که طرف انگلیسی به دلیل اختلاف در انتقال مالکیت فکری و سهم کم در توسعه موتور، شرایط جدیدی را به دولت ترکیه اعلام کرده است.

شایان ذکر است طی 20 روز پس از رونمایی ماکت TF-X توسط ترکیه در نمایشگاه 2019 پاریس، دولت ایالات متحده اعلام کرد ترکیه به دلیل تحویل سامانه موشکی S-400 از روسیه، قادر به همکاری در برنامه مشترک F-35 نخواهد بود و به‌طور کامل از این پروژه چندملیتی کنار گذاشته شده است. علاوه بر این سفارش 100 فروند از این هواپیما که قرار بود طی سال‌های آینده به ترکیه تحویل داده شود منحل شده است.

ارتقاء بالگردهای قدیمی سیکورسکی اس-70 به FBW

شرکت سیکورسکی پس از موفقیت اخیر در تست‌های پروازی روی یک ورژن ارتقاء یافته از بالگرد اس-70 خود، از آن در نمایشگاه پاریس رو نمایی کرد. با ارتقاء اس-70 به فناوری پرواز با سیم (FBW)، این بالگرد تبدیل به یک پلتفرم با خلبان اختیاری (OPV^[9]) شده است. پلتفرم‌های OPV ترکیبی بین هواگردهای دارای خلبان و یک هواگرد کنترل‌شونده از راه دور (بدون خدمه داخلی) است.

از مدتی قبل شرکت راکول‌کالینز و سیکورسکی روی یک پروژه برای جایگزینی رویکرد ارتباطات مکانیکی در سیستم کنترل پرواز با یک سیستم کنترل پرواز پیشرفته کار کرده‌اند. نتیجه این همکاری ساخت یک کیت FBW شامل کامپیوتر کنترل پرواز، پنل کنترلی سیستم و همچنین واحد کنترل عملگرهای الکترومکانیکی بوده است.

کیت FBW به صورت یک سیستم با افزونگی سه‌گانه و «Jam Free» طراحی شده است که با استفاده از روش کوپلینگ مغناطیسی، نیاز به چرخ‌دنده، بال اسکرو و کلاچ را از بین می‌‌برد. همچنین مجموعه سیستم به گونه‌ای طراحی شده است که به دلیل عدم نیاز به تغییرات در سیستم‌ها و عملگرهای هیدورلیکی، به راحتی نصب و راه‌اندازی می‌شود. طبق اعلام کالینز، کیت FBW در آینده با کامپیوتر مدیریت پرنده (^[10]VMC) نسل آینده این شرکت یکپارچه خواهد شد. این کامپیوتر نسبت به نمونه‌های قبلی دارای 20 مرتبه توان محاسباتی بیشتر بوده و امکان پرواز خودران را به FBW اضافه می‌کند.

راکول‌کالینز اعلام کرد کیت FBW می‌تواند به عنوان یک گزینه برای ارتقاء تعدادی از هواپیماها و بالگردهای قدیمی استفاده شود. این شرکت در حال مذاکره با برخی از کاربران این پلتفرم‌ها بوده و بالگرد UH60M یکی از محتمل‌ترین گزینه‌ها برای انجام این ارتقاء است. کالینز همچنین قصد دارد امکان دریافت گواهینامه‌های لازم برای استفاده از کیت FBW جدید در کاربردهای تجاری را نیز مورد بررسی قرار دهد.

تکمیل تست‌های پروازی نسخه‌ ارتقاء یافته از Shadow

شرکت امریکایی تکسترون در جریان برگزاری نمایشگاه پاریس اعلام کرد که ارتقاء‌های مربوط به بلوک 3 هواپیمای بدون سرنشین RQ-7 Shadow را با موفقیت پشت سر گذاشته است. طبق اعلام شرکت، 5 هفته تست‌های مختلف برای این ارتقاءها که شامل موتور جدید، محموله تصویربرداری جدید، دوام بیشتر در طراحی برای استفاده در شرایط آب‌وهوایی ناسازگار و همچنین قابلیت انجام پیشرفته عملیات رله مخابراتی می‌شود، به پایان رسیده است.

آقای فیلیپس (مدیر شرکت تکسترون) در نمایشگاه پاریس اعلام کرد:« بخشی از این ارتقاء باعث می‌شود Shadow بتواند در شرایط هوای بارانی تا 2 اینچ باران در ساعت عملیات خود را ادامه دهد که این عدد 4 برابر مقدار قبلی است. همچنین یکی از مهم‌ترین تغییرات در این پلتفرم، امکان حمل دوربین بسیار پیشرفته الکترونوری L3 Wescam MX-10 است.

در حالی که پیش از این Shadow به دلیل تولید صدای زیاد مورد نقد زیادی قرار گرفته بود، حالا با استفاده از موتور جدید نویز صوتی کمتری را ایجاد می‌کند. این موتور همچنین قدرت بیشتری داشته و می‌تواند پایداری بیشتری در پرواز ایجاد کند.

ارتقاء سامانه تصویربرداری شرکت البیت

البیت سیستمز از قابلیت جدید سامانه تصویربرداری برد بلند LOROP رو‌نمایی کرد. این سامانه شامل تلفیقی از هوش مصنوعی و انواع مختلفی از حسگرهای مادون قرمز/ الکترونوری می‌شود. در نسخه جدید این سامانه اطلاعات دوربین‌های مرئی و نزدیک مادون قرمز، مادون قرمز موج متوسط و همچنین مادون قرمز موج کوتاه با یکدیگر ترکیب شده و از طریق الگوریتم‌های جدید و قابلیت‌های درک موقعیت جغرافیایی، اهداف متحرک با نرخ بالاتری شناسایی می‌شوند.

طبق گفته مسئولین شرکت البیت، این سامانه با استفاده از قابلیت‌های چندطیفی، پایداری و ثبات بالا و همچنین بهبود خودکار تصاویر، ناحیه تحت پوشش برای تصویربرداری را در شرایط آب‌وهوایی خاص در هر ساعت از شبانه‌روز افزایش داده است.

در حال حاضر این سامانه تصویربرداری در هواپیماهایی همچون سوخو Su-30، F-16 A/B/C/D/I و همچنین بوئینگ 737 مورد استفاده قرار گرفته است.

سامانه‌های ضد هواگردهای بدون سرنشین برای فرودگاه‌ها

بروز حوادث اخیر لزوم گسترش استفاده از سامانه‌های ضد هواگردهای بدون سرنشین (^[11]C-UAS) را در فرودگاه‌ها افزایش داده است و ارائه برخی محصولات مرتبط در نمایشگاه پاریس نشان‌دهنده بازار در حال رشد آن است.

در ماه دسامبر گذشته گزارش‌های مربوط به مشاهده هواگردهای بدون سرنشین در فرودگاه گاتویک لندن باعث لغو صدها پرواز در آستانه تعطیلات کریسمس شد. این اتفاق هفته گذشته در فرودگاه‌های هیترو در شهر لندن و نیوآرک در شهر نیوجرسی تکرار شد.

شرکت رایتئون با اتکا بر خط تولید لیزر تاکتیکی با انرژی بالا (^[12]THEL) راهکارهایی برای ساخت C-UAS ارائه داده است. این شرکت پیش از این محصولی با نام «Laser Dune Buggy» را ساخته است که با شناسایی پرنده‌های بدون سرنشین کوچک در منطقه تحت نظر، آن‌ها را ردگیری کرده و با تابش بیم لیزری قوی مورد هدف قرار می‌دهد.

مدیر شرکت رایتئون در رابطه با ارائه محصولات مشابه برای حوزه فرودگاه‌های غیرنظامی می‌گوید: «پس از حوادث اخیر، در نمایشگاه پاریس شاهد علاقه زیادی برای نصب سامانه‌های ضد UAV در فرودگاه‌های غیرنظامی بودیم. در واقع قیمت بسیار پایین این هواگردها و کاربردهای گسترده‌ آن حتی برای مصارف سرگرمی کودکان، تهدید‌ علیه حریم‌ هوایی محدود شده را گسترش داده است. واضح است که جامعه و مسئولین ذی‌صلاح به خوبی خطرات ناشی از تهدیدهای این هواگردها را درک کرده و به دنبال راهکارهای مناسب هستند و این موضوع باعث ایجاد یک بازار جذاب برای C-UAS شده است.»

رایتئون اعلام کرده است به دنبال طراحی یک سامانه جدید فرودگاهی است تا با سرعت و دقت بالا تهدیدهای مربوط به UAVها را شناسایی کند. این سامانه احتمالا مبتنی بر سیستم فعلی این شرکت با نام Windshear C-UAS خواهد بود. سیستم Windshear با استفاده از تعداد زیادی حسگر و بررسی اثرات جنبشی و غیرجنبشی، حضور پرنده‌های بدون سرنشین را تشخیص و ردگیری می‌کند. در این سیستم از رادارهای Skyler و Mesmer ساخت خود شرکت رایتئون استفاده شده است. سیستم Windshear می‌تواند از طریق جمینگ RF یا روش‌های سایبری پرنده شناسایی شده را تحت کنترل قرار داده و آن را به‌طور ایمن فرود آورد.

علاوه بر رایتئون، شرکت‌های Black Sage و Hensoldt در نمایشگاه پاریس محصولات C-UAS خود را به نمایش گذاشتند. محصول شرکت Black Sage با شناسایی هدف و اعمال یک جمینگ در سیستم موقعیت‌یاب ماهواره‌ای آن، هدف را مجبور به فرود امن می‌کند.

معرفی نسخه جدید از رادار Ground Master 200

تالس در نمایشگاه پاریس اعلام کرد به دنبال توسعه یک نسخه All in one از رادار نظارت هوایی Ground Master 200 است. این نسخه جدید دارای برد عملیاتی بیشتر بوده و توانایی شناسایی اهداف کوچک و سریع را داراست.

رادار Ground Master 200 یک سیستم برد متوسط دو محوره و چند- بیمی است که برای انجام چند عملیات همزمان طراحی شده است. نسخه جدید این رادار با نام MM/A امکان شناسایی و ردگیری UAVهای کوچک و همچنین 40 درصد افزایش برد عملیاتی نسبت به نسخه‌های قبلی اعمال شده است. بر این اساس رادار توانایی تشخیص و تفکیک بین یک پرنده و یک UAV کوچک در فاصله بیش از 30 کیلومتر را خواهد داشت.

طبق اعلام مسئولین شرکت تالس، اولین نسخه از این رادار در اواخر سال 2020 در دسترس خواهد بود. همچنین امکان ارتقاء نمونه‌‌های قدیمی این رادار به نسخه جدید تنها با تغییر در آنتن آن‌ها وجود خواهد داشت.

تالس اعلام کرد بازار هدف اصلی این محصول کشورهای عضو ناتو هستند و در طراحی آن، نیازمندی‌های این سازمان مد نظر قرار گرفته است. تالس همچنین قصد دارد به درخواست ناتو یک رادار کنترل آتش برای شناسایی و درگیری اهدافی همچون موشک‌های بالستیک با پوشش‌دهی افقی 360 درجه و پوشش‌دهی عمودی 90 درجه و برد بیش از 400 کیلومتر تولید کند.

نگاهی به جنگنده‌های نسل ششم

در سال‌های گذشته طرح‌های مختلفی برای جنگنده‌های نسل ششم یا نفوذگران آسمان (Penetrating Counter Air) ارائه شده است. با این حال هیچ‌کدام از شرکت‌های مطرح سازنده هواپیماهای نظامی همچون بوئینگ، لاکهیدمارتین و نورث‌روپ گرومن اقدامی برای پیاده‌سازی این‌ طرح‌ها انجام نداده‌اند.

تمام تلاش‌های فعلی در این زمینه ناشی از طرح پژوهشی «برتری هوایی 2030» است که در آن نیروی هوایی ایالات متحده برای یک هواپیمای تاکتیکی نسل بعد اعلام نیاز کرده است. این هواپیما جدید باید جایگزین جنگنده‌های F-15 Eagle، F-22 و در نهایت F-35A نیروی هوایی شود.

سخنگوی نیروی هوایی ایالات متحده در نمایشگاه پاریس در مورد این طرح پژوهشی توضیح داد که هدف آن‌ها بررسی یک پلتفرم با قابیلت‌های ارتباطی، جاسوسی، نظارتی و شناسایی پیشرفته و مجهز به سیستم‌های کنترل و دستور است. این پلتفرم باید توانایی پشتیبانی از سلاح‌های فعلی و نسل آینده و همچنین تجهیزات نظامی با اثرات غیرجنبشی مثل جنگ سایبری و حمله الکترونیک را داشته باشد.

انتظار می‌رود چنین جنگنده‌ای از سطح بالای پنهان‌کاری و ترکیب حسگرها (Sensor Fusion) بهره ببرد و به موشک‌های برد بسیار زیاد و سلاح‌های انرژی مستقیم تجهیز شود. با اطمینان می‌توان گفت در این نسل از جنگنده‌ها هوش مصنوعی نقش بزرگی در مدیریت ماموریت بر عهده خواهد داشت و احتمالا باعث می‌شود هواپیما تنها با یک خلبان کنترل شود. همچنین این فناوری می‌تواند در ایجاد یک ارتباط تعاملی قوی با پرواز تجمعی یک گروه از UAVها و انجام عملیات مشترک، به خلبان کمک کند.

اجرای چنین پروژه‌ای با اعمال فناوری‌های مختلف نیازمند صرف هزینه و زمان زیادی است. یکی از نگرانی‌های نیروی هوایی ایالات متحده همین موضوع است، چرا که زمان‌بر بودن یک پروژه ممکن است باعث عقب افتادگی فناوری‌ها شود. بنابراین انتخاب صحیح و رو به آینده ابزار و نیازمندی‌های پروژه نیاز به انجام تحقیقات زیاد دارد.

نمایش قدرت هواپیماهای الکتریکی

هر چند نمایشگاه پاریس شاهد صرف میلیارد‌ها دلار توسط خطوط هوایی برای خرید هواپیما از ایرباس و بوئینگ بود، اما چیزی که بیش از هر موردی توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کرد، حضور گسترده طرح‌ها یا نمونه‌های اجرا شده از هواپیماهای آینده بود.

در نمایشگاه امسال می‌شد تعداد زیادی از هواپیماهای هیبریدی و الکتریکی را مشاهده کرد که توسط شرکت‌های مختلف ساخته شده بودند. همگام با شرکت‌های بزرگ و غول‌های صنعت، تعداد زیادی از شرکت‌های کوچک و استارت‌آپ‌ها به ارائه فناوری‌ها و راهکارهای جدید برای دستیابی به طراحی‌هایی کارآمدتر و بهتر در این نوع هواپیماها هستند.

تمرکز زیاد روی هواپیماهای الکتریکی نشان‌دهنده عجله صنعت برای توسعه تاکسی‌های هوایی در سطح شهرها برای طرح‌های کوتاه مدت و هواپیماهای مسافری الکتریکی برای برنامه‌های بلندمدت است.‌

بر اساس گفته‌های یکی از کارشناسان صنعت هوایی، تعداد هواپیماهای الکتریکی در حال توسعه نسبت به سال گذشته با 50 درصد افزایش به حدود 170 مورد افزایش یافته است و پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال 2019 این عدد به 200 برسد. از دلایل اصلی برای این رشد سریع می‌توان به مسئله زیست محیطی (صنعت هوایی 3 درصد از کل دی‌اکسید کربن جهان را تولید می‌کند)، هزینه‌های زیاد سوخت (سالانه 180 میلیارد دلار صرف خرید سوخت برای جت‌های مسافری می‌شود) و همچنین مسئله ترافیک و افزایش سرعت انتقال در مسافرت‌های درون شهری اشاره کرد.

• آلیس

در بخش هواپیماهای الکتریکی بیشترین توجه به هواپیمای آلیس ساخت شرکت Eviation Aircraft معطوف بود. این هواپیمای مسافری 9 نفره می‌تواند به یک بار شارژ شدن بیش از 1000 کیلومتر را با حداکثر سرعت 482 کیلومتر در ساعت پرواز کند. آلیس در حال حاضر یکی از بزرگترین هواپیماهای تمام الکتریکی جهان محسوب می‌شود. شرکت Eviation مدعی شده است خطوط هوایی می‌توانند از طریق این هواپیما تا 70 درصد در هزینه‌های خود صرفه جویی کنند. آلیس دارای 3 موتور الکتریکی با توان 260 کیلووات است که دو مورد از آن‌ها در انتهای بال‌ها و دیگری در روی دم هواپیما نصب شده‌اند. این موتورها می‌توانند هواپیما را در ارتفاع مفید 10000 پا از سطح دریا قرار دهند. این هواپیما قرار است در دو مدل روانه بازار شود. مدل اول با هدف تاکسی هوایی طراحی شده و از باتری‌های لیتیوم‌-یون بهره می‌برد.

مدل دوم برای پرواز در مسافت‌های بیشتر در نظر گرفته شده است و به همین دلیل نیاز به توان بیشتری دارد. در این هواپیما از باتری‌های آلومینیوم-ایر همراه با یک باتری کمکی از نوع لیتیوم-پلیمر استفاده خواهد شد. برای سیستم اویونیک کابین خلبان نیز سیستم کابین یکپارچه G5000 ساخت شرکت گارمین در نظر گرفته شده است. سیستم کنترل پرواز توسط شرکت هانی‌ول تهیه می‌شود که توانایی فرود خودکار را دارد و مطابق با فناوری Fly-by-Wire طراحی می‌شود. این نسخه از هواپیما که در سال 2023 روانه بازار می‌شود حدود 2.9 میلیون دلار قیمت خواهد داشت.

اجازه دهید برای درک بهتر هزینه‌های پرواز این هوایپما یک مثال را بررسی کنیم. با توجه به تعرفه‌های برق در ایالات متحده، هزینه‌های انرژی برای پرواز هواپیما با 9 مسافر و دو خلبان با سرعت 440 کیلومتر بر ساعت، حدود 200 دلار برای هر ساعت پرواز خواهد بود. این مبلغ در مقایسه با هزینه 600 تا 1000 دلاری برای هر ساعت پرواز توسط هواپیماهایی با قیمت مشابه آلیس همچون پیلاتوس PC-12 و بیچ‌کرفت کینگ‌ایر بسیار مقرون به صرفه است. باتری‌های این هواپیما برای بیش از 1000 دوره آزمایش شده‌اند و معادل با 3000 ساعت پرواز است؛ پس از این مدت باتری‌ها باید با هزینه 250 هزار دلار تعویض شوند. شایان ذکر است در جریان نمایشگاه پاریس اعلام شد شرکت Cape Air (یک ایرلاین منطقه‌ای در ایالات متحده) اولین مشتری آلیس شده است.

• واهانا

در حالی که ایرباس در سال‌های گذشته پروژه‌های زیادی را در رابطه با طراحی و توسعه هواپیماهای الکتریکی و هیبریدی آغاز کرده است، در نمایشگاه پاریس یکی از مهم‌ترین آن‌ها به نام واهانا را به نمایش گذاشت. این هواپیماهای خودران از نوع بال متحرک و عمود پرواز بوده و از 8 موتور الکتریکی 45 کیلوواتی بهره می‌برد.

ایرباس پروژه واهانا را در سال 2016 آغاز کرد و هدف از آن ارائه یک راهکار مقرون به‌صرفه در مقابل سفرهای کوتاه درون شهری از طریق خودرو یا قطار بوده است. موتورهای ملخی این هواپیما روی دو بال ثابت نصب شده‌اند. در هنگام برخاست یا نشست پرنده، موتورها در وضعیت افقی (برای تولید نیروی عمودی) قرار گرفته و در هنگام حرکت رو به جلوی پرنده، با ایجاد زاویه در بال‌های ثابت، موتورها در وضعیت عمودی (برای تولید نیروی پیشران) قرار می‌گیرند.

 

نسخه اولیه واهانا توانایی حمل یک مسافر را دارد و احتمالا در نسخه‌های بعدی تعداد مسافر به 2 نفر افزایش یابد. حداکثر سرعت حرکت واهانا 200 کیلومتر در ساعت است و برد پروازی آن 50 کیلومتر معرفی شده است. باتری‌ها تعبیه شده در واهانا توانایی ذخیره‌سازی 38 کیلووات ساعت انرژی را دارند.

• کاسیو 1

یک شرکت فرانسوی با نام VoltAero در جریان نمایشگاه پاریس اولین تست پرواز هواپیمای هیبریدی خود را انجام داد. این هواپیما که بر اساس ساختار سسنا 337 ساخته شده است، کاسیو 1 نام دارد. روی هر یک از بال‌های این هواپیما دو موتور الکتریکی با توان 60 کیلو‌وات نصب شده است. همچنین در پشت این هواپیما یک موتور حرارتی (سوخت بنزین) با حداکثر توان 170 کیلووات قرار دارد که با یک موتور تمام الکتریکی 150 کیلوواتی ترکیب شده است. در واقع هر دو موتور پشتی هواپیما به یک ملخ متصل بوده و متناسب با شرایط پرواز و انرژی مورد نیاز، به‌طور خودکار جایگزین یکدیگر می‌شوند. به منظور کاهش نویز صوتی، موتورهای الکتریکی هواپیما بدون صدا و ساکت طراحی شده‌اند.

موتور حرارتی کاسیو 1 معمولا در مرحله cruise پرواز مورد استفاده قرار می‌گیرد و بخشی از انرژی تولیدی آن صرف شارژ باتری‌های هواپیما می‌شود. علاوه بر این، موتور حرارتی به عنوان یک پشتیبان در صورت خرابی موتورهای الکتریکی و کاهش توان مجموع آن‌ها استفاده می‌شود.

کاسیو 1 یک هواپیمای 4 تا 9 نفره خواهد بود که توانایی پرواز تا بیش از 150 کیلومتر را با مصرف خالص انرژی الکتریکی دارد. علاوه بر این در صورت استفاده از سوخت، برد پروازی هواپیما به بیش از 500 کیلومتر افزایش خواهد یافت. مجموع وزن باتری‌ها به همراه سیستم مدیریت باتری حدود 10 کیلوگرم خواهد بود که در داخل بال‌ها و نوک هواپیما توزیع شده‌اند.

• سایر موارد

علاوه بر موارد یاد شده شرکت‌های یونایتد‌تکنولوژی و ایرباس در نمایشگاه پاریس دو طرح هواپیمای مسافری هیبریدی را معرفی کردند. طبق اعلام این شرکت‌‌ها، هر دو پروژه برای بهره‌برداری در سال 2022 برنامه‌ریزی شده‌اند. در پروژه اول یونایتد‌تکنولوژی قصد دارد با همکاری شرکت رایتئون (یکی از مطرح‌ترین تولید کننده پلتفرم‌های نظامی و دفاعی دنیا) یک هواپیما با بدنه متوسط برای کاربردهای منطقه‌ای تولید کند. این هواپیما از موتورهای هیبریدی توربوپراب و باتری‌های 2 مگاواتی استفاده خواهد کرد.

ایرباس نیز اعلام کرد با همکاری شرکت‌های داهر و سافران در سال 2022 از یک هواپیمای هیبریدی رونمایی خواهد کرد. قرار است سیستم‌های الکتریکی هواپیما توسط داهر، سیستم پیشران توسط سافران و همچنین بدنه و ایرودینامیک توسط شرکت ایرباس طراحی و اجرا شود. این هواپیما احتمالا 6 تا 12 نفره خواهد بود و برای مسافت‌های برد متوسط بین شهری از آن استفاده خواهد شد.

 

[1] In-Flight Connectivity

[2] Synthetic Vision System

[3]  Enhanced Flight Vision System

[4]  Combined Vision System

[5] Airborne Early Warning

[6]  Active Electronically-Scanned Array

[7]  Multi-Aperture Infrared

[8]  Technology Refresh 3

[9]  Optionally Piloted Vehicle

[10]  Vehicle Management Computer

[11]  Counter-Unmanned Aerial Systems

[12]  Tactical High Energy Laser