تحول MRO در هوانوردی تجاری سال 2017

[1]» می‌تواند یک راه‌حل مناسب برای رفع این مشکل باشد. این فناوری از نظر زمان و هزینه مقرون به صرفه است. با استفاده از این فناوری در هر موقعیت و بدون توجه به دوری مسافت می‌توان از خدمات کارشناس‌های متخصص بهره‌مند شد. شرکت‌هایی همچون XMReality با بهره‌گیری از فناوری واقعیت افزوده یک روش برای ارائه سرویس‌هایی مانند مهندسی، نظارت و تعمیر و نگهداری از راه دور ارائه کرده‌اند. با این روش امکان دسترسی به مکان‌های دور برای اپراتورهای تعمیر و نگهداری فراهم می‌شود و یک جفت دست و چشم مجازی آن‌ها را در انجام کارهای پیچیده یاری می‌دهد.

بازار صنایع هوایی در سال 2017 برای این فناوری پر رونق خواهد بود و انتظار می‌رود پذیرش این فناوری بخصوص در ناحیه APAC در بخش صنعت هوایی غیرنظامی افزایش یابد. از این رو بکارگیری این فناوری در APAC می‌تواند به رفع کمبود منابع و نیروی ماهر MRO کمک شایانی کند.

استفاده از فناوری واقعیت افزوده در تعمیر و نگهداری هواپیما

• دستگاه‌های مجهز به اینترنت اشیاء، سیستم نظارت بر سلامت هواپیما را فعال می‌کنند

طبق پیش‌بینی‌ شرکت گارتنر، تا سال 2020 بیش از 20 میلیارد محصول به عنوان حسگرهای اینترنت اشیاء در هواپیماهای مدرن به کار گرفته خواهند شد. برای مثال موتور PW1000G محصول شرکتPratt & Whitney  که در هواپیماهایی مانند A320neo و Irkut MC-21 به کار گرفته شده است، حدود 5 هزار حسگر که تا 10 گیگا بایت داده در ثانیه تولید می‌کنند. یک هواپیمای دو موتوره با میانگین زمان پرواز 12 ساعت می‌تواند تا 844 ترا بایت داده تولید کند. از این اطلاعات می‌توان برای تشخیص خرابی‌ها پیش از رخداد استفاده کرد.

پیش‌بینی می‌شود اینترنت اشیاء منجر به استفاده مداوم از سیستم نظارت بر سلامت هواپیما[2] (AHMS) در سال 2017 خواهد شد. در سال‌های گذشته AHMS در استفاده و تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ برای افزایش دسترس‌پذیری، قابلیت اطمینان و ایمنی هواپیما پیشرفت‌های زیادی کرده است. این امر موجب راه‌اندازی پروژه‌های تعمیر و نگهداری مبتنی بر شرایط[3] برای تسهیل فرایند MRO شده است. طبق بررسی‌ها، با استفاده هر چه بیشتر از حسگرهای اینترنت اشیاء در هواپیماهای مدرن، ارزش بازار سیستم نظارت بر سلامت هواپیما در سال 2021 بالغ بر 7/4 میلیارد دلار خواهد شد.

سیستم نظارت بر سلامت هواپیما داده‌هایی مثل سرعت‌‌، گشتاور، ارتعاشات و فشار را گردآوری می‌کند. سپس سیستم‌های MRO با پردازش این داده‌ها، اطلاعات عملی برای تصمیم‌گیری بهتر و متمرکز در خصوص تعمیر و نگهداری را فراهم می‌کنند. این اطلاعات می‌توانند به کاهش لغو پرواز، بهبود عملیات و ایمنی پرواز و کاهش مصرف سوخت کمک کنند. کاربرد دیگر این اطلاعات در شناسایی شماره سریال‌های تقلبی سیستم‌ها و افزایش مهارت خدمه پرواز است.

تا دهه 1980 میلادی تعداد نقص‌های قابل تشخیص در بوئینگ 767 حدود 9000 بود؛ اما در حال حاضر با وجود حسگرهای هوشمند در بوئینگ 787 می‌توان تا 45 هزار نقص را به درستی تشخیص داد. مزیت دیگر سیستم AHMS، توانایی آن در تجزیه و تحلیل داده‌های یک هواپیما و کاربرد نتایج آن برای تشخیص خرابی مشترک بالقوه در کل ناوگان است. ساده‌سازی عملیات تعمیر و نگهداری و واکنش سریع به خطا و نقص‌های آشکار شده موجب شده است تا سیستم‌ نظارت بر سلامت هواپیما به شدت احتمال بروز مشکل جدی در هواپیما و زمین‌گیر شدن آن را کاهش دهد. خطاهایی که ممکن است با بروز آن‌ها و زمین‌گیر شدن هواپیما فقط برای چند ساعت، هزینه‌ای بین 10 تا 150 هزار دلار را برای شرکت هواپیمایی در پی داشته باشد.

• تعمیر و نگهداری تجویزی و قابل پیش‌بینی

با وجود مزایای تعمیر و نگهداری مبتنی بر شرایط (که در آن راهبرد تعمیر و نگهداری بر اساس شاخص‌های عملکرد هر سیستم است)، شرکت‌های هواپیمایی همچنان در تلاش برای رسیدن به نسل آینده راهکارهای مدیریت دارایی و تجهیزات خود هستند. بنابراین آن‌ها در حال تغییر رویکرد از تعمیر و نگهداری مبتنی بر شرایط به تعمیر و نگهداری قابل پیش‌بینی[4] هستند. در روش جدید، شرکت‌های هواپیمایی با بررسی الگوهای داده‌های حاصل از دستگاه‌های مجهز به اینترنت اشیاء، می‌توانند خرابی‌های بالقوه‌ را پیش از وقوع شناسایی کرده و آن‌ها را به طور موثر اصلاح کنند.

اپراتورهای هواپیما و شرکت‌های MRO با بکارگیری فناوری اینترنت اشیاء و روش تعمیر و نگهداری قابل پیش‌بینی می‌توانند داده‌های عملیاتی و تعمیر و نگهداری را با یکدیگر به اشتراک بگذارند تا هزینه‌های خود را کاهش دهند. با ارائه اطلاعات سیستم‌های هواپیما به بخش تعمیر و نگهداری یا مدیریت دارایی شرکت[5] (EAM) و تنظیم برنامه کاری توسط مهندسان بهینه ساز هواپیما، بروز خطا می‌تواند تا حد زیادی کاهش یابد.

روش تعمیر و نگهداری قابل پیش‌بینی یک تحول مهم در MRO محسوب می‌شود. اما برخی از اپراتورها و شرکت‌های MRO در همین نقطه متوقف نشده‌اند. آن‌ها همچنان به دنبال دستیابی به روش‌های بهتر هستند؛ از اینرو ایده تعمیر و نگهداری تجویزی[6] مطرح شده است. این روش فراتر از پیش‌بینی وضعیت یک هواپیما گام بر می‌دارد. روش تعمیر و نگهداری تجویزی نه تنها اجازه پیش‌بینی اتفاقات و رویدادها را به اپراتورها می‌دهد، بلکه نحوه اثرگذاری هر رخداد بر عملکرد سیستم‌ها و اجزای هواپیما را هم شناسایی می‌کند. بنابراین شرکت‌های هواپیمایی می‌توانند در آینده بهره‌وری بیشتری از ناوگان خود داشته باشند. همچنین مهندسین تعمیر و نگهداری می‌توانند با استفاده از این روش راه‌حل‌های کارآمدی را برای جلوگیری از خرابی و شکست تجهیزات مشخص کنند. بنابراین می‌توان گفت تعمیر و نگهداری تجویزی در صنعت MRO هواپیماهای غیرنظامی انقلابی به پا خواهد کرد. طبق پیش‌بینی‌ها تا سال 2020 حدود 50 درصد از همه نرم‌افزارهای تجزیه و تحلیل اطلاعات، قابلیت تجویزی را به کار خواهند گرفت. این فناوری قرار است در سال 2017 مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

 

منبع: www.aviationtoday.com

 

واژه نامه:

[1] Augmented reality

[2] Aircraft Health Monitoring Systems

[3] condition-based maintenance

[4] Predictive maintenance

[5] Enterprise Asset Management

[6] prescriptive maintenance